Weer naar huis

De laatste dag van deze bijzondere vakantie hebben we gebruik gemaakt van het feit dat we niet vroeg het hotel uit hoefden; uitgeslapen en rustig gebruncht.
Daarna de huurauto terug gebracht. Dat kon waar we hem hebben opgehaald, het hotel schuin tegenover ons hotel, dus de voetreis terug was niet echt een uitdaging, zelf niet bij de heersende temperatuur van rond de 30°
Na deze werkwikkende maaltijd hebben we broodjes gesmeerd, koffie gedronken en de koffers zo ingedeeld dat we ruimte in de handbagage konden creëren voor onze winterkleding.
Die hebben we eerst maar uitgeklopt, ze hebben alleen stof verzameld deze vakantie. 
Omdat we op de thuisreis geen incontinentiemateriaal voor Rinke hoefden mee te nemen kwam er ruimte in de koffers was er extra ruimte voor de dingen die we toch niet nodig hadden tijdens de reis.
Toen alles zo goed als ingepakt was, rustig een bakje koffie gedronken.
Anna lag al weer in het zwembad met Sterre. Ze is bijna verweekt tijdens deze vakantie. Thuis kan ze wel weer opdrogen.

Tegen tweeën werd het tijd om de kamer te verlaten. Deze was intussen aangeveegd en nagenoeg achtergelaten zoals we hem aantroffen.
De sleutel ingeleverd en op naar het zwembad. Anna was intussen door Sterre opgehaald om met haar en haar moeder naar het strand te gaan, wij bleven bij Rinke in het zwemband. Het strand leek ons voor hem aan de drukke kant.
Rinke heeft zich weer prima vermaakt.
Anna en Sterre ook, zo bleek toen ze rond vijf uur weer terug naar het hotel kwamen en direct bij Rinke het zwembad in doken.
Het geld dat ze mee had gekregen om te trakteren was bijna op. Goed gedaan dus.

Omdat we rond zes uur zouden worden opgehaald, hebben we Rinke rond half zes met enige moeite het zwembad uitgekregen, zodat we hem in de publieke douches van het hotel wat konden kuisen en weer aankleden.
Dat vond Rinke niet echt leuk, keuze was er ook niet echt en met enige aandrang werkte hij mee.

De bus naar het vliegveld kwam mooi op tijd en na een hartelijk afscheid door onze nieuwe vrienden zijn we door hen uitgezwaaid.
Tot groot genoegen van Anna gingen we onderweg naar Hato weer over de hoge brug en ze heeft nog geprobeerd een aantal foto’s te maken.
De busreis verliep vlot en onderweg naar binnen vonden we ook al snel de ‘seal-service” waar we onze koffers hebben laten sealen. Zijn ze stukken minder toegankelijk voor mensen met snode plannen waar wij de gevolgen van kunnen ondervinden.

Het inchecken ging vlot genoeg in bij de douane werden we met zijn vieren uit de rij gehaald toen men Rinke zag en konden we hier vlotter doorheen.
De gate was snel gevonden en het wachten kon beginnen. Boarden zou om 20.00 uur beginnen, dat werd ruim een uur later (uiteraard). Dus de tablets hebben hun nut weer bewezen.
Eénmaal in het vliegtuig bleek dat het een ander toestel dan gepland. Deze was groter wat als voordeel had dat er plekken over waren. We hadden twee rijen van drie stoelen tot onze beschikking. Veel makkelijker met eten en drinken en vooral als we naar het toilet moesten.
Rinke heeft zich tijdens de reis prima gehouden en viel na een tijdje rommelen gelukkig vlot in slaap. Omdat ik hem in de gaten wilde houden, hield ik een hand op zijn bovenbeen. Doordat hij soms nogal onrustig slaapt kwam mijn arm soms wat knel te zitten. Slaapt niet handig, maar goed, daar hebben kinderen ouders voor.
De reis ging stukken sneller dan de heenweg omdat we de wind behoorlijk mee hadden. Rond 11.00 uur landden we al op Schiphol.

Na de gebruikelijke douane perikelen en nog wat eten en drinken kopen, konden we tegen 13.00 uur in de auto stappen die reeds voor stond. Vlot genoeg als je bedenkt dat vluchten uit het Caraïbisch gebied altijd een 100% controle ondergaan.

Onderweg naar Wolvega geen files en ander oponthoud gehad.
Rinke moest duidelijk wennen om weer thuis te zijn, hij moest letterlijk over de drempel worden geholpen.
Hij liep daarna wat te drentelen in de gang waarna we hem hebben meegenomen naar zijn appartement. Daar liep hij vlot mee naar toe en kon hij even ontspannen.
Na ongeveer een half uur zijn we naar huis gegaan.

Het was een bijzondere vakantie die we nooit zullen vergeten.
We zijn veel mensen dank verschuldigd die ik niet allemaal bij naam ga noemen omdat je dan altijd mensen vergeet zonder het zo te bedoelen, daarom als volgt:
Hartelijk dank aan iedereen die heeft bijgedragen aan onze stichting.
Hartelijk dank aan mijn werkgever en mijn collega’s die het mogelijk hebben gemaakt dat ik tijdens gewone werkweken weg kon gaan
Hartelijk dank aan alle medewerkers van het CDTC die ons veel over Rinke hebben geleerd.

Dank.