Al weer een week op fantasy-island

Al een hele week zijn we hier op dit mooie eiland en het bevalt tot nu toe prima. Omdat de hele familie wat lang bleef liggen, het is tenslotte weekeind, maar even alleen boodschappen gedaan na een verlate lunch.
Om kwart voor één gezamenlijk naar het CDTC gelopen omdat deze keer niet Rinke maar wij met een dolfijn mochten zwemmen.
Dit vond plaats in het bassin waar vrijwel alle therapie sessies worden gedaan. Daarom konden we helaas niet met Tela en Serena zwemmen, dat hebben we gedaan met Nubia. Qua afmetingen is ze te vergelijken met Serena, tussen de twee een twee en een halve meter.
Na wat tekst en uitleg liepen we richting het kleedhok waar we zwemvliezen en een drijfband aangemeten kregen. Daarna naar de dokken waar we op de rand mochten gaan zitten met de benen in het water. Nubia kwam bij dolfijntrainster Marije en wij mochten de zwemvliezen aan doen. Dat ging bij Anna wat moeizaam omdat maar 40-41 te groot was en 38-39 eigenlijk te klein en ze had 38-39 gekozen. Na enig gewurm toch aangekregen en daarna mochten we te water. Wel even wennen, werken met zwemvliezen maar je moet vooral niet veel met je armen bewegen nabij een dolfijn werd ons verteld. Dan zijn die vliezen toch wel handig.
Het eerste wat we gingen doen was meezwemmen: rustig in het water dobberen en wachten tot de dolfijn langs komt, meedraaien en aaien/beetpakken als het blaassgat voorbij is.
Een bijzondere gewaarwording als zo'n groot en snel dier alle tijd voor je neemt en rustig doorzwemt terwijl je moeite doet om haar bij te houden. Een gevoel het dier te aaien, als nat glad rubber waar je zo nu en dan spieren onder voelt bewegen.
We hebben Nubia verschillende dingen laten doen. Anna ging voor dansen, Foekje voor zwaaien en ik voor spetteren. Daarna bracht Nubia een stok waar ze een paar keer overheen sprong. Indrukwekkend gezicht van zo dichtbij.
Sneller dan gedacht was het half uur watertijd al weer voorbij en namen we afscheid van de dolfijnen.
En weer hallo zeggen tegen Rinke. Hij had zich onder leiding van Adriënne en een collega, vermaakt met skippy- en andere ballen.
In het hotel aangekomen eerst gedouched en wat gegeten, waarna we in de auto naar Punda zijn gereden. Een parkeerplaats zoeken viel niet mee, zelfs de betaalde plekken waren vol. Nederlander die we zijn uiteraard gezocht naar gratis parkeren en dat uiteindelijk gevonden aan de Pietermaaiweg. Een minuut of tien lopen naar het centrum van Punda dus prima te doen.
Omdat Anna's bikini slijtage vertoonde eerst op jacht gegaan naar een nieuwe bikini. Die vonden we na de pondjesbrug te zijn gepasseerd , in Otrobanda. Gelukkig al in de tweede winkel die we binnen liepen. Rinke had het intussen niet meer zo naar zijn zin, al die indrukken en het lange wachten. Daarom zijn we terug gegaan naar Punda om een ijsje te kopen. Dat ging er wel in!
Tijdens het verorberen van het ijsje, ging de brug open om een passagierschip te laten vertrekken. Dat hebben we dus maar even bekeken. Rinke vond het ook leuk om te zien (of was het omdat hij er bij kon zitten?) tot ze op het schip aan de fluit gingen hangen. Dat was best luid.
De kerstmarkt was intussen afgelopen, dus daar was niet veel meer te halen zodat we naar een plek zijn gaan zoeken om wat te drinken en te eten. Die zijn er genoeg alleen wilde Anna graag eens naar de KFC. Die had ze al gezien toen we Punda in liepen, dus die was snel terug gevonden. Rinke heeft ook gesmuld van de patat en een paar hapjes kipnuggets genomen.
Toen de buit binnen was hebben we de auto weer opgezocht en zijn we terug naar het hotel gereden waar we nu aan het relaxen zijn.
Morgenmiddag kwart over twaalf heeft Rinke zijn extra therapie sessie.
We zijn benieuwd of hij morgen weer wat vooruitgang laat zien.