Voorlaatste therapiedag.

We leren het al, de wekker stond weer eens vroeg. Deze keer omdat we vanochtend naar Westpunt wilden rijden. Het heet dan wel Westpunt, eigenlijk is het de noordkant van het eiland, men noemt het allen Westpunt. Zal wel makkelijker zijn.
Gister hadden we al boodschappen gedaan voor vandaag, dus na het ontbijt hoefden we alleen wat broodjes te smeren, drinken mee en gaan. Daar hadden we niet de meeste haast mee, de ochtendspits rondom Willemstad is berucht
Tussen half tien en tien vertrokken we, na samen met Anna de route te hebben uitgestippeld, waarbij Foekje meekeek. Foekje zit namelijk tijdens deze ritten achterin bij Rinke, dus Anna zit voorin. Daarmee is ze gelijk medeverantwoordelijk voor de te volgen route.
Anna wilde graag over de ‘hoge brug’ en die route hebben we genomen. Aan haar reactie te merken wat het uitzicht dat wat ze er van had verwacht. Zelf had oog voor het verkeer. Dat gaat toch wat anders dan wij gewend zijn.
Na de raffinaderij met haar onmiskenbare odeur (kan niet gezond zijn) te zijn gepasseerd, kwamen we buiten de grenzen van Willemstad en veranderde het landschap. Het werd nog droger en de cactussen werden hoger.
De kwaliteit van het asfalt werd er ook niet echt beter op en Anna vergeleek de wegen soms met een achtbaan.

Bij Boca Tabla zijn we van de hoofdweg afgegaan om de Atlantische Ocean van wat dichterbij te kunnen bekijken. De auto geprobeerd te parkeren in de schaduw, wat deels lukte. Het was gelijk ook in de luwte, dus bloedje heet.
Na een korte wandeling stonden we oog in oog met de Oceaan die langzaamaan stukjes eiland wil weg knabbelen. Een spectaculair gezicht. Daarvoor kom je er ook, niet voor het landschap, tenzij je van stenige landschappen houdt.
Wel grappig dat veel mensen hun naam hebben proberen te vereeuwigen met stenen.

Na een hoognodige sanitaire stop weer in de (koele) auto waar we onder het genot van wat broodjes en drinken langzaamaan weer naar Willemstad zijn gereden. Uiteraard hadden we ons nog kunnen verpozen aan één van de stranden, alleen moest Rinke voor zijn therapie wel zijn rust kunnen krijgen. Vandaar dat we wat minder hebben gezien van die toch wel leuke kant van het eiland.

Na thuiskomst een periode van rust voor Rinke, Anna is gaan spelen met haar vriendin die ook net terug waren gekomen.

Tegen half vier lonkten Tela, Serena, Gerwin en Adriënne al weer. Deze keer een andere dolfijntrainster, Amy en Anja hadden vrijaf.
De therapie binnen ging volgens Gerwin ook vandaag weer prima. Rinke kreeg een wat zware bal waar hij mee mocht spelen. Na een paar tellen keek hij Gerwin aan voor hij de bal naar hem gooide. Precies waarvoor we hier kwamen! Communicatie van Rinke uit, zonder aandringen van buiten, helemaal vanuit hem zelf!
Hij herhaalde dit ook toen hij de bal naar Adriënne gooide. Top!
Het watergedeelte van de therapie ging iets anders dan voorheen: na een paar keer liet Rinke merken dat hij de trucjes van de dolfijnen nu wel kende. Boeiend!
Daarom werden de kaarten nu aan de kant gelegd en was de beloning het zwemmen op zich.
Er is ook nog geprobeerd om hem te laten wennen aan een duikbril omdat hij toch graag met zijn hoofd onder water is. Maar eens kijken of we daar morgen in het zwembad van het hotel aan kunnen werken.
Als Rinke met Gerwin zo vlak naast Tela zwemt kan hij behoorlijk rustig blijven vandaag. Is wel eens anders geweest.

Na het zwemmen heeft Gerwin ons nog even de verzwaarde deken laten zien, waar Rinke baat bij heeft tijdens de sessies binnen. Vooral als deze op zijn borst en buik ligt ervaart Rinke dat als prettig. Iets om mee te nemen voor thuis: Rinke ervaart druk op zijn lichaam vaak als prettig.

Morgen al weer de laatste therapie dag.
Kunnen we alsjeblieft niet nog één héél klein weekje blijven? Alsjeblieft?